Xoán era un neno que tiña once anos, vivía nunha aldea que se chamaba Albirante.
Unha noite de lúa chea, Xoán estaba na sua casa cos seu pais, estaban ceando,e cando acabou de cear dixo:
-Vou para a cama que estou moi cansó,subiu polas escaleiras e dirixise a seu cuarto, puxo o pixama e meteuse na cama .Estivo uns segundos esperto e logo quedou durmido, Derrepente espertou nunha casa que comezaba a ascender. Xoán estaba moi asustado, uns nenos que estaban a xogar, correrón a mirar o que lle pasaba.Cada vez subía máis é máis ata chegar ás nubes, entón espertou e dixo:
-¡Só foi un soño! e foi a contarllo a seus pais.
que bonito:)
ResponderEliminarme gusta moito
É un conto moi bonito, moi tenro, co soño do meniño. A imaxe está moi ben axustada ao relato. Moi ben.
ResponderEliminarOs seus pais pensarían que o sono é moi estrano..
ResponderEliminar:)
menudo sono!! e seus pais que dixeron do sono??
ResponderEliminarque cuento mas bonito esta super chulo
ResponderEliminarque sueño mas guay
me agustado mucho un beso
me gusta moito a imaxen jejej xD
ResponderEliminar